AKREP: Akrep kıskaçları ve uzun kuyrukları ile kolaylıkla tanınabilir. Akrep'ler kızdırıldığı zaman zehirli iğnelerini insanlara batırırlar. Akrep'ler geceleri hareket eder gündüzleri ise taşların altında, ağaç kovuklarında, molozlarda, tavan aralarında ve evlerin alt kısımlarında saklanır. Akrep'ler böcek, örümcek, kırkayak ve kara tespih böcekleriyle beslenirler. Çoğunlukla karnivordur, pek azı bitki öz suyu ile beslenirler. Akreplerin bazıları bir yıl kadar açlığa dayandıkları tespit edilmiştir. Kurak yerler de ve özellikle sıcak bölgelerde bulunurlar. Akrep toprakta derinlere iner ve yuva yapar. 
Akrep'lerin vücutları oransal olarak büyük olmalarına rağmen yassı yapılarından dolayı dar aralıklardan geçebilirler. Akrep yumurtlamaz, bunun yerine canlı yavrular doğururlar; yavru doğumdan sonra bir süre annenin sırtında taşınır.Akrep ile mücadelede saklandıkları alanın yok edilmesi büyük önem taşır. Pestisitlerin akreplerin sakladığı klozetler, boru giriş yerleri, tavan araları, bodrum katları gibi yerler, dışarıda taş yığınları ve odunluklar ilaçlanmalıdır. Ayrıca akrep sokmalarından korunmak için yatarken tavandan düşmelere karşı cibinlik kullanılabilir. Akrep bahçeli evlerde villalarda da görülür. Akrep merdivenlerden ve aydınlatma boşluklarından en üst daireye bile tırmanabilir.

Alman Hamambocegi: 0.5-1 cm boyunda, kahveregi, en hizli ureyen hamam bocegidir. Biraktigi bir pakette 40-48 civarinda yumurta vardir. Bir disi yilda 30.000'i bulan sayiya ulasabilir, omru bir yildir. Kuru ve sicak yerleri sevdigi icin halk arasinda KALORIFER BOCEGI'de denir. cok pistirler ve her seyi yerler. Her pisligi, mikrobu tasir ve bulastirirlar. Gida, su ve sicaga ihtiyacindan dolayi insan olan her yerde aktiftir. Evlerde ilk yerlesecegi yer mutfak ve banyolardir.Hemen hemen butun zamanini yuvalarinda, delik ve catlaklarda saklanarak gecirirler, karanligi sever ve geceleri aktiftirler, cok dayaniklidirlar, ilaclara cok cabuk direnc kazanirlar. Binada 10 kat Basa Donya bir gecede cikabilirler. Marketten ufak bir poset icinde veya bir yumurta paketinde evinize gelebilir.

FARE : Çok küçük ev faresi 3 cm civarındadırlar ve fındık faresi olarak ta anılırlar, renkleri genelde gridir. Ev faresi büyük kulakları, küçük gözleri ve burunları vardır. Ev faresi pisliği siyah pirinç büyüklüğünde ve ovaldir. Ev faresi pisliğini etrafa saçar, yuvasını gıda merkezlerine yakın oyuk ve boşluklarda yapar, ev ve iş yerlerine yerleşir daha çok bodrum çatı ve insanın yaşadığı ortamlarda daha çok görülür çok iyi tırmanıcı ve sıçrayıcıdırlar. Ev faresi çok çabuk ürer. Ev faresi gebeliği 18-21 gün sürer ve her seferinde 5-8 arası yavru yapar. Yılda 5-10 döl verir. Çok 
güçlü koku duyuları vardır. Yetişkin bir ev faresi 0.5 cm delikten geçer ve 4 metre yüksekten atlayabilir.

ÖRÜMCEK : Ev içerisinde köşelerde ve sundurmalarda göz zevkini ağlar örerler, örümcek ağlarının şekilleri türlere göre değişir. Örümcek'lerin bazı zehirli türler dışında bir zararı yoktur. Latrodectus mactans (Kara dul örümceği) zehirli türdür. Örümcek ağları sürekli temizlenmeli, ayrıca mayıs ayına kadar yapılacak birkaç ilaçlama ile popülasyon önemli ölçüde düşürülebilir. Örümcek'ten kurtulmak için periyodik ilaçlama yapılması gerekir.
 

Oryantal Hamambocegi : 1 - 1,5 cm uzunlugunda parlak siyah renklidir. Erkeklerde iki kahve renkli kanat vardir. Disiler oval erkekler ise daha ince yapidadir, halk arasinda KARAFATMA olarak da anilirlar. Genelde lagim sistemi, bodrum, depo, bina bosluklari ve daha az olarak ta ev iclerinde yuvalanirlar. Havalar isininca komsu binalara kadar her yeri istila ederler, kis aylarinda ana yuvalarina cekilirler. omru 6 aydir, her turlu gida ve organik maddeyi yerler.

PİRE: Pire Siphonaptera takımını oluşturan küçük, kanatsız ve kan emerek beslenen böcektir. Pire sıcak ve ılıman iklim bölgelerini çok sever. Pire özel vücut yapısı sayesinde insan, memeli hayvanlar ve kemirgenlerin derilerine yapışarak kanlarını emer ve konak değiştirirken birçok tehlikeli hastalığın taşınmasına neden olur. Pire erişkinlerin vücut uzunlukları 1-10 mm. arasında değişir. Yaşam süreleri birkaç hafta ile bir yıl arasındandır. Pire güçlü bacağı sayesinde boylarının 200 katını aşan mesafelere sıçrayabilir. Uzun bacaklı ve yassı vücutlu bu asalak yumurta, larva, pupa ve erişkin 
ve erişkin siklusu içerisinde çoğalırlar. Pire'ler pupalar içinde olgunlaştıkları kozadan çıkar çıkmaz hemen tutunabilecekleri bir memeli veya kuş bulurlar. Bazı pireler tek bir konak türünde yaşadıkları gibi bazı türleri değişik konaklarda yaşayabilir. Vebanın insanlara bulaşmasında baş rol oynayan pire'ler (Xenopsylla cheopsis) ortaçağda Avrupa nüfusunun yaklaşık dörtte birinin ölümünden sorumludur. Vebanın bulaştığı kemirgenler (özellikle fareler) dayanıklı değildir ve çabuk ölürler. Ölen konaktan ayrılan pire'ler rahatlıkla insanlara ulaşarak bu hastalığı taşıyabilirler. Pireler veba'nın yanı sıra tifus ve tularemi hastalıklarını da bulaştırır.

TAHTAKURUSU : Tahta kurusu Heteroptera (yarım kanatlılar) takımının cimicidae ailesindendir. Yaklaşık 75 değişik türleri olmasına karşın bizi en çok ilgilendiren "cimex Lectularius" türüdür. Tahta kurusu insan, memeli hayvan ve kuşların kanlarını emerek beslenir. Erişkinleri 4-5 mm. Uzunluğunda, yassı oval ve kızıl kahverengindedirler. Tahta kurusu itici bir koku salgılar. Emdikleri kanı sindirmeleri günlerce sürebilir ve bir kez beslenen tahtakurusu gerektiğinde bir yıl beslenmeden yaşayabilir.  
 Tahta kuruları ısırdıkları yerde kızarıklık, kabartı ve kaşıntıya neden olarak rahatsız edicidirler. Genelde bulaşıcı hastalık vektörü değillerdir.

BİT : Phthiraptera takımından yaklaşık 3.300 değişik türü olan bit, küçük, kanatsız, yassı ve renkleri kirli beyazdan-siyaha varan asalaklardır. Çin'de insan bitinin de bulunduğu Anoplura alt takımı üyeleri emicidirler ve sadece memelileri konak olarak seçen bu alt takıma "gerçek bitler" de denilmektedir. İnsan vücut bitlerinin dışında tüm bitler, hayat evrelerinin tamamını konakladıkları canlının vücudunda geçirirler. Sadece vücut biti giysi kıvrımlarında barınır. Dişi bit sirke denilen yumurtalarını, tek tek veya topaklar halinde saç,tüy ve kıl diplerine bırakırlar. Tek bir dişi bit iki ay içerisinde 5000 yumurta bırakabilir.Bitler genellikle yaşadıkları konakları değiştirmezler. Özellikle evcil hayvanlarda aşırı çoğalmaları halinde hayvanın derisini tahriş ederek yaraların açılmasına ve sekonder enfeksiyonlara neden olurlar. İnsanda en çok görülen bit türü Pediculus humanus'tur. Vücut üzerinde yaşadığı bölgeye göre de değişik isimler alır. Baş biti (Pediculus humanus capitis), Vücut biti ( Pediculus humanus humanus ), Kasık biti (Pediculus humanus pubis) gibi. Bitlenme, şiddetli kaşıntı ve derinin tahrişi sonucu açılan yaralarda seconder enfeksiyonlara, özellikle çocuklarda impedigo denilen iltihaplı deri hastalığına yol açar. Ayrıca vücut biti tifus, siper humması reccurent humması gibi hastalıklara neden olan mikroorganizmalarında taşıyıcısıdırlar.